Od PRL do RP (i z powrotem)
Historia Polski po II Wojnie Światowej to istna huśtawka wzlotów i upadków. No i okresów jako takiej (przeważnie miernej) stabilizacji między nimi.
Kilka razy Polakom obiecywano Wielkie Zmiany Na Lepsze:
- W 1944 roku obiecywano powszechny dobrobyt w komunistycznej republice, gdzie chłop ramie w ramię z robotnikiem i inteligentem (pracującym) budowali bezklasowe społeczeństwo cieszące się dobrobytem. Z powodu szeregu Błędów I Wypaczeń – nic z tego nie wyszło. Wszystko zwalono na Stalina i prędziutko rozpoczęto kolejny etap:
- w 1956 postawiono na szczycie Partii świeżo wydobytego z więzienia towarzysza Władysława „Wiesława” Gomułkę, wykreowanego na zbawcę Narodu. Co ciekawe, ludzie naprawdę wtedy wierzyli że będzie lepiej. W praktyce, niestety, bardzo szybko wróciło stare. Oddech (względnej) wolności i nadziei był bardzo krótki. Kiedy Gomułka stracił kredyt zaufania nawet wśród swoich kamratów,
- w 1970 roku na świecznik wypchnięto Gierka. Polityka który miał zupełnie inne doświadczenia życiowe niż Gomułka. Gierek liznął nieco Zachodu. Nie bał się go, potrafił go wykorzystać. I to tak naprawdę z o wiele lepszym skutkiem niż robią to obecnie kolejne post-solidarnościowe rządy. Tym razem oddech trwał prawie 10 lat.
- Pod koniec 1981 roku generał w czarnych okularach przestraszył się, że sprawy wymkną się z rąk partyjnych KaCyków i wypowiedział wojnę całemu Narodowi, którą wygrał. Zapewnił utrzymanie władzy przez PZPR jeszcze na 8 lat. Wtedy to co bardziej biznesowo zorientowani towarzysze postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i pośród powszechnej euforii,
- w 1989 roku podzielili się władzą z „konstruktywną” opozycją. Nastąpił dawno nie widziany czas wolności. Znów, jak w 1956 roku, Polakom wydawało się że są w końcu we własnym kraju i mają na niego realny wpływ. Na chwilę poluzowano więzy tłumiące polską przedsiębiorczość. Na bardzo krótką chwilę. Już w trzy lata później zaczęło się ich ponowne zaciskanie. Trwa ono do dziś. I właśnie okazuje się, że lada moment nasi oprawcy zacisną swoje łapska aż do kości, bo nie będzie już czego dusić. Czego nie zrobili Gomułka, Gierek i Jaruzelski – dokończy Tusk.
Patrząc na cykle zmian widać jak na dłoni, że są one coraz bardziej rozciągnięte w czasie:
Rządzący coraz lepiej opanowują wyrafinowaną sztukę propagandy, jednocześnie postęp technologiczny pozwala ludziom wieść jako taki żywot mimo jawnego okradania na każdym kroku. Ale zaprawdę powiadam Wam:
wszystko ma swoje granice.
Kraniec wielkiego oszustwa jakim była „Rewolucja Solidarności” właśnie się zbliża. Jeśli rządząca klika wyczuje moment, to może wyprzedzić upadek wzorem Kiszczaka i oddać władzę jakimś polskim „Oburzonym” zapewniając sobie miękkie lądowanie. Jeśli będą ślepi na co raz wyraźniejsze sygnały nadchodzącego krachu, to ich przyszłość może nie być zbyt różowa, za to jest szansa na czysty start. Na próbę odbudowania Polski jako zdrową, sprawną strukturę. Tak naprawdę pierwsza taka szansa od początku odzyskania niepodległości w 1918 roku!
Czy dorośliśmy do tego żeby raz na zawsze zerwać z dziedzictwem przeklętego dwudziestego wieku? Okresu, który dał nam dwie największe wojny nowożytnego Świata i dwa największe reżimy Europy niszcząc przy okazji Polskę zarówno fizycznie jak i terytorialnie? Który ukształtował ojców założycieli Unii Europejskiej w jej obecnym, skrajnie wypaczonym kształcie?
Mam szczerą nadzieję że tak, że tym razem damy radę, nie zwiodą nas uśmiechnięte buźki gładko deklamujące obietnice bez pokrycia z ekranów TV. Że w końcu będziemy mogli wieść życie spokojne i (co najważniejsze) stabilne.
Jeszcze tylko tej jeden dołek. Ostatni.